നീ വൃദ്ധനായിരിക്കുന്നു ,
തളര്‍ന്നിരിക്കുന്നു ,
കണ്ണുകള്‍ കത്തിയമര്‍ന്ന
പൂക്കുറ്റിപോലെ.
വിരിമാറ് കമ്പ്ഒടിഞ്ഞ മുറം പോലെ .
നീ പരിഭ്രാന്തനാണ് .
ഏറെക്കാലമായല്ലോ
നീ സമുദ്രത്തെ തളയ്ക്കാന്‍ തുടങ്ങിയിട്ട് .
കയ്യിലെ ആ കത്തുന്ന വാള്‍
ഇനി നിനക്കെന്തിനാണ് ?
നീ കാണാത്ത പൂരങ്ങളില്ല
കേള്‍ക്കാത്ത പാട്ടുകളില്ല
പറക്കാത്ത ആകാശങ്ങളുമില്ല
അറിയാനും പറയാനും
ഇനി നിനക്കെന്തുണ്ട് ബാക്കി ?
നിനക്ക് വയസ്സായി ..........
പക്ഷേ
ഞാനിപ്പോള്‍ പിറന്നതേയുള്ളൂ.
പറഞ്ഞു തുടങ്ങുന്നതേയുള്ളൂ
നടന്നു പഠിക്കുന്നതേയുള്ളൂ
ഇനി ഊഴം എന്റേതാണ് .
ടീച്ചറേ അറിയാന്‍ വൈകി. ബൂലോകത്തെ ടീച്ചറുടെ സാന്നിദ്ധ്യം. സന്തോഷമുണ്ട്. ഇവിടെ കാണുന്നതില്‍. കവിത ഇഷ്ടമായി.
ReplyDelete“ഞാനിപ്പോള്‍ പിറന്നതേയുള്ളൂ.
പറഞ്ഞു തുടങ്ങുന്നതേയുള്ളൂ
നടന്നു പഠിക്കുന്നതേയുള്ളൂ
ഇനി ഊഴം എന്റേതാണ് .“
തീര്‍ച്ചയായും ഇനി ടീച്ചറുടെ ഊഴം തന്നെയാവട്ടെ ഈ ബൂലോകത്ത്. വരുംനാളുകളില്‍ മനോഹരങ്ങളായ കവിതകളും ലേഖനങ്ങളും കഥകളും(?) കൊണ്ട് ബൂലോകത്തെ സമ്പന്നമാക്കുക.
ഒരു നീണ്ട കാത്തിരിപ്പിനു ശെഷമാണു ഈ ഊഴം കൈവന്നിരിക്കുന്നതു, പറയാനുള്ളതെല്ലാം പറയൂ, കേള്‍ക്കട്ടെ...മനസ്സില്ലാക്കട്ടെ. ആശംസകള്‍ ആര്‍ദ്ര
ReplyDeletemurichurikayumaayi amari natakkunna purushathwathinu munpil oozhathinu relavance illa, lokam pazhayathu thanne. iniyum wait cheyyendi varum
ReplyDeletesend me some short poems 4 translation
ReplyDeleteആണിന്റെ കാലം കഴിഞ്ഞ് പെണ്ണിന്റെ കാലമായോ? എങ്കില് അങ്ങനെ തന്നെയാകട്ടെ (വിധിയെത്തടുക്കാനാവുമോ?) ഈ വേർഡ് വെരിഫിക്കേഷൻ ഒഴിവാക്കുമല്ലോ!
ReplyDelete